سازند امیران به سن ماستریشتین- پالئوسن در حوضه رسوبی زاگرس نهشته شده است. بخش زیادی از توالی این سازند در جنوب باختر لرستان را رخساره های ریز دانه شیلی (با رنگ خاکستری تیره و سبز زیتونی) تشکیل می دهد. از آنجا که این رخساره ها در محیط رسوبی ژرف انباشته شده اند احتمال وجود مقدار قابل ملاحظه ای ماده آلی در آن وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی توان هیدروکربورزایی، نوع کروژن، بلوغ حرارتی و شناخت شرایط رسوب گذاری سازند امیران در جنوب باختر لرستان می باشد. بدین منظور برش سطحی سازند امیران در یال شمالی تاقدیس امیران مورد بررسی قرار گرفت و تعداد 52 نمونه گردآوری گردید که از بین آن ها تعداد 12 نمونه از رخساره های ریز دانه (شیلی) و تیره رنگ انتخاب و توسط دستگاه راک-ایول 3 در پژوهشگاه صنعت نفت مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج آنالیز ژئوشیمیایی نشان می دهد که 55 درصد از نتیجه ها مقدار TOC کمتر از 5/0 درصد وزنی دارند و با توجه به شاخص هایی مانند S2+S1, S2, S1 سازند امیران توان تولید هیدروکربن ضعیفی دارد. نتایج هم چنین نشان می دهد که بیش تر کروژن های سازند امیران از نوع III و IV است. در عین حال نمودار HI در برابر Tmax و همچنین PI در برابر Tmax نشان می دهد که 73 درصد از نمونه ها با رسیدن به مرحله کاتاژنز رسیدگی دمایی را پشت سر نهادند براساس نمودار جونز رخساره های آلی سازند امیران بسیار گوناگون (BCCD و D) است. پراکندگی نمونه ها، نشانه درهم شدن ماده آلی دریایی یا قاره ای می باشد. بر این اساس بیش تر مواد آلی سازند امیران از خشکی وارد حوضه شده اند و با رسوب در محدوده آب بستر اکسیژن دار، در شرایط افت نسبی سطح آب دریا صورت گرفته است.
