شناخت پدیدههای اقلیمی میتواند یکی از مهم ترین راهکارهای کاهش خسارات ناشی از مخاطرات طبیعی باشد. کانون های تشکیل ریزگرد عمدتاً در مناطقی که توپوگرافی پست، اقلیم خشک و میانگین بارش سالانه کمتر از 125 میلی متر دارند، قرار دارند. در پژوهش حاضر خاستگاه ریزگردها در مناطق داخلی کشور بویژه بیابان شمال خاوری اصفهان )خور و بیابانک( مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این مطالعه، 28 نمونه رسوب سطحی از منطقه مورد مطالعه، جهت مطالعات رسوبشناسی برداشت گردید. نمونه ها در آزمایشگاه مورد آنالیز دانه بندی قرار گرف. بررسی های رسوبشناسی نشان دهنده این است که رسوبات بیشتر در اندازه ماسه بسیار ریز، سیلت و رس بوده، می توانند به وسیله باد و توفان ها برای مسافت و مدت زمان زیادی حمل گردند. نتایج حاصل از دانه سنجی نمونه های خاک منطقه مورد مطالعه نشان می دهد که به طور کلی، رسوبات دانه ریز و در حد ماسه ریز، سیلت و رس و اغلب در محدوده گل ماسه ای قرار گرفته اند. داده های روزانه، ماهانه و سالانه مربوط به ریزگرد، میزان بارندگی و سرعت و جهت وزش باد مربوط به بازه زمانی 1370 تا 1389 از سازمان هواشناسی کشور دریافت و سپس با استفاده از نرم افزارهای آماری مانند Excel.2013 , Worplot.7,SPSS.22 تحلیلهای لازم صورت گرفته است. بررسی ها نشانه جهت غالب باد شمال خاوری و باختر به خاور )در خور و بیابانک( است. با توجه به پراکندگی درصد ذرات زیر66 میکرون و وضعیت مورفولوژیکی و اقلیمی و راستای وزش بادها چنین دریافت گردید که بخش خاوری منطقه شمال خاوری اصفهان )خور و بیابانک(، از کانونهای اصلی تولید ریزگرد به شمار میرود.
