در پژوهش حاضر برای رسوب شناسی و ژئوشیمی رسوبی رسوبات شمال خاوری اصفهان (خور و بیابانک) 27 نمونه رسوب سطحی برداشت گردید. نمونه ها در آزمایشگاه های سازمان زمین شناسی مورد آنالیزهای دانه بندی وآنالیز عنصری به روش (ICP) قرار گرفتند. تیپ غالب رسوبات در اندازه ماسه، سیلت و رس با اندکی گراول است. جورشدگی آن ها متوسط تا بسیار بد می باشد. کج شدگی رسوبات خور و بیابانک خیلی به سمت ذرات دانه ریز (مثبت) کج شده، و کشیدگی رسوبات اکثراً متوسط کشیده، کشیده، پهن و خیلی پهن می باشند که این واقعیت بیانگر آن است که رسوبات منطقه توانایی تولید ریزگرد زیادی دارد. نتایج آنالیز عنصری نشان می دهد که فلزاتی چون کبالت، منگنز و نیکل در سطح فاکتور یک به هم وابسته اند. این همبستگی به احتمال فراوان به خاستگاه زمین زاد آنها بر می گردد، زیرا این عناصر بویژه در کانی سازی های وابسته به فرایندهای ماگمایی در کنار هم دیده می شوند. عناصر روبیدیوم و استرانسیم نیز همبستگی مثبت و بالایی با یکدیگر دارند. وجود این عناصر کنار همدیگر می تواند بیانگر رها شدن روبیدیم از سنگ های آذرین فلدسپات دار باشد که به عنصر استرانسیم تجزیه می شود. بقیه عناصر خاستگاه آواری داشته و از طریق هوازدگی سنگ های آذرین، دگرگونی و رسوبی موجود در پیرامون منطقه مورد مطالعه منشا می گیرند. با توجه به ویژگی های اقلیمی فراخشک، وجود بادهای قوی، ویژگی های رسوبی (فراوانی رسوبات گل و ماسه منفصل با فرسایش پذیری بالا، وجود ترک های گلی فراوان که فرسایش بادی را تسریع می کنند)، این رسوبات می توانند منشا مهم رسوبات بادی و توفان های ریزگردی ایران مرکزی باشند.
