پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تغییر ذهنیت مبتنی بر طرحواره درمانی بر میزان اجتناب و مسئولیت گریزی دانشجویان تعلل ورز دانشگاه بوعلی سینا انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 1403_1404 بود که در پاسخ به اطلاعیه فراخوان پژوهش، به‌صورت داوطلبانه اعلام آمادگی کردند. پس از اجرای پرسشنامه تعلل‌ورزی تحصیلی تاکمن و سکستون (1989)، بر روی ۵۱ داوطلب، ۳۰ نفر از آن ها که نمره بالایی در این پرسشنامه کسب کرده بودند، به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های تعلل ورزی تحصیلی تاکمن و سکستون (1989)، پرسشنامه اجتناب یانگ-رای (1994) و مسئولیت پذیری هاریسون گاف (1987) استفاده شد. برای تحلیل داده ها، از تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که تغییر ذهنیت مبتنی بر طرحواره درمانی بر کاهش میزان اجتناب ، کاهش مسئولیت‌گریزی و نیز کاهش تعلل ورزی تأثیر معنادار دارد. بنابر این می توان از برنامه مداخله تغییر ذهنیت مبتنی بر طرحواره درمانی بر کاهش میزان اجتناب و مسئولیت گریزی دانشجویان تعلل ورز استفاده کرد.
