پژوهش حاضتر با توجه به تأثیر مهم والدین در رشد و تحول فرزندان انجام گرفت. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه ی سبکهای فرزندپروری والدین با شخصیت خودشیفته ی فرزندانشان بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری آن، کلیه دانش آموزان دختر دوره های اول تا سوم متو سطه ی شهر همدان در سال تحصیلی 98 - 1397 به همراه والدین آنها بودند که 229 نفر از آنان از طریق نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. دانش آموزان، پرسشنامه ی خودشیفتگی راسکین و تری ) 1988 ( و والد اصلی هر دانش آموز، پرسشنامه ی سبکهای فرزندپروری بامریند ) 1973 ( را تکمیل کردند. برای تحلیل دادهها، از آزمون همبستگی پیرسون برای تعیین رابطه و رگرسیون چند متغیره برای تعیین شدت رابطه استفاده شد. بین سبکهای فرزندپروری والدین با خودشیفتگی دانش آموزان رابطه وجود داشت. بین سبک فرزندپروری آزادگذاری با خودشیفتگی رابطه ی مثبت و معنی دار و بین سبک فرزندپروری اقتدار منطقی با خودشیفتگی رابطه ی منفی و معنی دار وجود دا شت. با در نظر گرفتن نتایج حا صل شده، ارائه ی آموزشهای لازم به والدین برای بهبود سبک فرزندپروری آنها موکد و ضروری بود.
