پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر اعتمادنفس و خودپنداره دانش آموزان ناشنوا اجرا شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان ناشنوای پسر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه شهر کرمانشاه است که تعداد کل آنها 55 نفر می باشد. نمونه پژوهش، نمونه در دسترس بود، ابتدا کلیه دانش آموزان به آزمون اعتمادبه نفس آیزنک و خودپنداره راجرز پاسخ دادند، سپس از میان آن ها 30 نفر به عنوان نمونه که اعتمادبه نفس و خودپنداره کمتری نسبت به بقیه دانش آموزان داشتند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دوگروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. سپس برنامه آموزش مهارت های اجتماعی که شامل ابرازوجود و حل مسئله می باشد در طی 10 جلسه 90 دقیقه ای که هفته ای دو جلسه بود به گروه آزمایش آموزش داده شد و بعد از این دوره آموزشی، مجدداً پرسشنامه اعتمادبه نفس آیزنک و خودپنداره راجرز روی هر دو گروه انجام شد. روش آماری جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده تحلیل کوواریانس بود. با توجه به مجذور اتا تأثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر اعتمادبه نفس دانش آموزان ناشنوا در حدود 43 درصد به دست آمد{(0/01= p)و (27 و 1) df}. و میزان تأثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر میزان خودپنداره دانش آموزان ناشنوا در حدود 25 درصد به دست آمد {(0/05= p) و (27 و 1) df}. با توجه به نتایج به دست آمده، گروه آزمایش عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت، یعنی آموزش مهارت های اجتماعی در افزایش اعتمادبه نفس و خودپنداره دانش آموزان ناشنوا مؤثر بوده است.
