هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تاثیر آموزش الگوی تعامل والد فرزند بر پرخاشگری و اضطراب اجتماعی کودکان دارای والدین تخریبگر بوده است. روش پژوهش، کمّی- توصیفی از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه ی آماری شامل کودکان 4-7 ساله دارای مشکلات پرخاشگری و اضطراب اجتماعی و والدین تخریب گر آنها بود. حجم نمونه پژوهش برابر با 70 نفر در دو گروه آزمایش و کنترل به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پژوهش شامل بسته آموزش تعامل والد- کودک شیلا آیبرگ و پرسشنامه های دو گانه استاندارد خشم و پرخاشگری کودکان نیلسون و همکاران (2000) و مقیاس اضطراب اجتماعی کودکان مارچ و همکاران (1977) بود. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 28 و آزمون تحلیل کوواریانس ساده و چندمتغیری انجام شد. نتیجه سنجش فرضیه اصلی نشان داد که آموزش الگوی تعامل والد- فرزند به طور همزمان هم بر کاهش پرخاشگری و هم اضطراب اجتماعی کودکان دارای والدین تخریبگر تاثیر معنادار دارد اما اندازه اثر آموزش آموزش الگوی تعامل والد- فرزند بر کاهش پرخاشگری (943/0=η؛ 001/0>p) و بر کاهش اضطراب اجتماعی (911/0=η؛ 001/0>p) بود. نتیجه آزمون فرضیه فرعی اول نشان داد که آموزش الگوی تعامل والد- فرزند بر کاهش پرخاشگری کودکان دارای والدین تخریبگر تاثیر معنادار دارد. نتیجه آزمون فرضیه فرعی دوم نشان داد که آموزش الگوی تعامل والد- فرزند بر کاهش اضطراب اجتماعی کودکان دارای والدین تخریبگر تاثیر معنادار دارد. بر اساس نتایج به دست آمده در این پژوهش پیشنهاد می گردد برای رفع مشکلات خلقی در کودکان دارای والدین تخریبگر از آموزش الگوی تعامل والد- فرزند استفاده گردد.
