یکی از عوامل موثر بر زندگی شخصی و اجتماعی دانشجویان سیستم شناختی و طرحواره های آنهاست. وجود چالش ها و استرس های فراوان باعث می شود که برخی دانشجویان برای حذف این تجربه های استرس زا، طرحواره های ناکارآمد خود را به کار ببرند. طرحواره های ناسازگار اولیه در حوزه بریدگی و طرد و خودگردانی و عملکرد مختل مانند طرحواره نقص و شکست نقش اصلی را در کاهش عزت نفس و حفظ اختلال اضطراب اجتماعی دارند. افرادی که دارای طرحواره هستند در کودکی پیام مناسب را از جانب والدین خود نداشتند و حتی پیام های متناقض و نشانه های بدن متضاد دریافت کرده اند و سیستم پردازش و ادراکی آنها با مشکل مواجه شده است. به طور خاص، نشانه های بدن متضاد، تشخیص احساسات از چهره ها و سیستم ادراکی فرد را مختل می کند و زمانی که کودک پیام های متناقض و نشانه های بدن متضاد را از والدین دریافت کرده باشد سیستم ادراکی وی از بدن خودش و دیگران دچار مشکل میشود بنابراین آموزش های مجدد مانند زبان بدن در راستای تنظیم مجدد سیستم ادراکی و برقراری تعامل اجتماعی مناسب ضرورت دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش زبان بدن بر طرحواره های شکست و نقص دانشجویان انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان دارای افت تحصیلی دانشگاه صنعتی قم تشکیل دادند که 30 نفر از آنان به شیوه در دسترس برای طرحواره شکست انتخاب شدند و با روش تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند و همچنین30 نفر از آنان به شیوه در دسترس برای طرحواره نقص انتخاب شدند و با روش تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده های پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از گویه های شکست و نقص پرسشنامه طرحواره یانگ استفاده شد. آموزش زبان بدن بر اساس برنامه بنی اسدی و دسوزا(2011) در 8 جلسه و در هر جلسه به مدت 90 دقیقه برای دانشجویان گروه آزمایش اعمال گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که تفاوت معناداری بین پس-آزمون نمرات شکست و نقص گروه آزمایش و گروه کنترل وجود داشت. طبق این نتایج، 64.9 درصد از واریانس تغییرات در طرحواره شکست توسط آموزش زبان بدن قابل تبیین است. همچنین نتایج نشان داد57.1
