هدف: این پژوهش باهدف تعیین تاثیر طرحواره درمانی بر اختلال افسردگی ، اضطراب و طرحواره های ناسازگار اولیه افراد مبتلا به اختلال وابستگی مواد انجام شد. روش: این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی به صورت طرح تک آزمودنی با روش خط پایه چند گانه ABA بر روی شش آزمودنی که دارای اختلال وابستگی مواد بودند انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به اختلال وابستگی به مواد مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان رزن (یکی ازشهرستانهای استان همدان) در سال 1398 بودند. ابزارها شامل پرسش نامه افسردگی بک (2005)، پرسشنامه اضطراب بک و همکاران (1988)، پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ (2003) بود. طرحواره درمانی در 15جلسه به صورت گروهی و فردی و در هرهفته یک جلسه اجرا شد. آزمودنی ها در چهار مرحله مورد آزمون قرارگرفتند. یافته ها: تحلیل داده ها با استفاده ازروش اندازه گیری مکرر تاثیر طرحواره درمانی را در بهبود طرحواره های ناسازگار اولیه و پس از گذشت 4 ماه را نشان داد ولی درکاهش نشانگان افسردگی و اضطراب از نظرآماری تفاوت معنی دار مشاهده نشد ولی در نمودار ABA مقدار تغییرات در نمرات افسردگی، اضطراب وطرحواره های ناکارآمد حوزه دوم محسوس بود. نتیجه گیری: بنابراین با مداخلات درمانی متمرکز بر طرحواره می توان موجب تغییر و اصلاح طرحواره ها، کاهش علائم افسردگی و اضطراب در افراد با اختلال وابستگی به مواد شد بر این اساس پیشنهاد می شود درصورت برخورد با افراد وابسته ای که افسردگی، اضطراب و طرحواره های ناکارآمد دارند از تکنیک های طرحواره درمانی به صورت فردی استفاده شود.
