پژوهش حاضر بررسی یک مدل نوین پردازش موازی اطلاعات (مدل شبکه های عصبی مصنوعی) در حوزه پیش بینی پدیده ها در روانشناسی می باشد. شبکه های عصبی، سیستم ها و روش های محاسباتیِ نوینی هستند که برای یادگیری ماشینی، نمایش دانش، و در انتها اِعمال دانش به دست آمده در جهت پیش بینی پاسخ های خروجی از سامانه های پیچیده مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به افزایش خشونت فیزیکی در بین دانش آموزان و دانشجویان و لزوم شناخت مولفه ها و عوامل پیش بینی کننده ی ابراز خشونت فیزیکی، پژوهش حاضر با هدف پیش بینی ابراز خشونت فیزیکی در بین دانش آموزان و دانشجویان انجام شد. داده های اولیه متغیر های پژوهش از پایگاه داده مربوط به پروژه طرح ملی رشید(1398) با عنوان "بررسی میزان شیوع رفتارهای پرخطر در نوجوانان ایران و شناسایی عوامل فردی و محیطی موثر بر آن" استخراج شده است. در پایگاه داده ی استفاده شده در این پژوهش، جامعه ی آماری افراد 15 تا 25 ساله های شهرهای تهران، همدان، اصفهان، بابل، مشهد و اهواز هستند که با حجم نمونه 1761تن اجرا شده است. در این پژوهش با توجه به انبوه عوامل اثرگذار در ابراز خشونت فیزیکی و پیچیدگی های روابط موجود بین متغیرها از تکنیک داده کاوی و شبکه های عصبی یادگیری عمیق، برای پیش بینی استفاده شد و توانمندی آن نسبت به مدل رگرسیون مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها نشان داد شبکه های عصبی به کار رفته در این پژوهش ابراز خشونت فیزیکی را با دقت 91 درصد و با مقدار خطای پایینی پیش بینی می کنند. نتایج شبیه سازی شبکه ی عصبی نشان داد که شبکه ی عصبیِ یادگیریِ عمیق، در مقایسه با روش های خطی توانایی بالایی در پیش بینی ابراز خشونت فیزیکی در میان دانش آموزان و دانشجویان دارد.
