حسین محققی

زمینه و هدف: از جمله عواملی که به شکل منفی روابط بین فردی دانشجویان را تحت تاثیر قرار می دهد، مشکلات بین شخصی است. لذا، شناسایی عواملی که بتواند از این مشکلات پیشگیری کند، دارای اهمیت است. هدف از این پژوهش شناسایی رابطه بین سبک های دلبستگی با مشکلات بین شخصی با توجه به نقش میانجی هوش هیجانی بود. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی- همبستگی و از نـوع مـدل یـابی معـادلات سـاختاری اسـت. جامعـه آمـاری ایـن مطالعـه را دانشجویان دختر ساکن خوابگاه دانشگاه بوعلی سینا تشکیل دادند، که در سال تحصیلی 96-95 مشغول به تحصیل بودند. نمونه این پژوهش شامل 200 دانشجوی دختر بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سـه پرسشنامه مشکلات بین شخصی هرویتز و همکاران، 1988 (60-IIP) سبک دلبستگی بزرگسال کولینز و رید، 1990 (RAAS) و هوش هیجانی شرینگ،1996 و جهت تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری 22 SPSS و 8.5 LISREL استفاده شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی نشان داد که سبک دلبستگی ایمن به طور معکـوس و معنـادار (p<0.05) و سـبک دلبسـتگی دوسوگرا به طور مستقیم و معنادار (p<0.05) مشکلات بین شخصی را پیش بینی می کنند. اما رابطه سبک دلبسـتگی اجتنـابی بـا مشکلات بین شخصی معنادار نبود. نقش میانجی متغیر هوش هیجانی در رابطه بین سبکهای دلبستگی و مشکلات بین شخصی تایید شد. بررسی روابط علی بین متغیرها نشان داد که داده های پژوهش با مدل مفهومی بـرازش مناسـبی دارنـد(GFI=0.90, CFI=0.97, NFI=0.95, RMSEA=0.025,X2/df=4/133). نتیجه گیری: یکی از عوامل مهم در کاهش مشکلات بین شخصی، در کنار سایر عوامل، احتمالاً داشتن سبک دلبستگی ایمن و هوش هیجانی است. افراد با سبک دلبستگی ایمن، در تنظیم، نظارت، ارزیابی و ابراز هیجان های خود موفق تـر هستند و هـوش هیجانی بالا به نوبه خود احتمالا موجب کاهش مشکلات بین شخصی می شود.