حسین محققی

این پژوهش با هدف پیش بینی نشاط ذهنی بر اساس تاب آوری با میانجی گری هوش اخلاقی دانشجویان کارشناسی دانشگاه بوعلی انجام شد. طرح پژوهشی حاضر توصیفی و از نوع همبستگی با تکنیک معادلات ساختاری (رگرسیونی)بود. جامعه آماری مورد مطالعه کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه بوعلی سینای همدان در سالتحصیلی 98 - 1397 به تعداد 6701 نفر بود. نمونه آماری با استفاده از جدول کرجسی-مورگان ( 1970 ) 364 نفر درنظر گرفته شد. نمونه آماری با استفاده از روش تصادفی طبقه ای نسبی با طبقه بندی دانشجویان بر اساس جنسیت و دانشکده انتخاب شدند. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه نشاط ذهنی حالتی ریان و فردریک ( 1997 )، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ( 2003 ) و پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل ( 2011 ) گردآوری و با استفاده از روش آماری رگرسیون خطی در متن مدلسازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS ویرایش 21 تحلیل شد. نتایج حاصل از برآورد مدل پژوهش نشان داد که تاب آوری بصورت کل به میزان 0.491 واحد در تبیین واریانس متغیر نشاط ذهنی بصورت مثبت و مستقیم تاثیر دارد ( 0.01< p ). اما در مورد تاثیر غیرمستقیم تابآوری بر نشاط ذهنی از طریق هوش اخلاقی، نتایج نشان داد که تابآوری از طریق هوش اخلاقی تاثیر منفی و معناداری به میزان 0.192 - واحد بر نشاط ذهنی دارد ( 0.05< p ). همچنین تاب آوری به میزان 0.68 واحد در تبیین واریانس نشاط ذهنی و به میزان 0.71 واحد در تبیین واریانس هوش اخلاقی هردو بصورت مثبت و مستقیم تاثیر دارد ( 0.01< p ). نهایتا هوش اخلاقی به میزان 0.270 - واحد در تبیین واریانس متغیر نشاط ذهنی بصورت منفی و معکوس تاثیر دارد ( 0.05< p .)