هدف این پژوهش پیش بینی فرسودگی تحصیلی براساس حس تعلق به مکان و اخلاق تحصیلی دانشجویان و روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و رگرسیون بود. جامعه آماری کلیه دانشجویانِ کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 97-1396 به تعداد 7772 بودند که براساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای و طبقه ای نسبتی از بین دانشکده ها تعداد چهار دانشکده انتخاب و پرسشنامه های پژوهش در بین دانشجویان به تعداد 500 نفر توزیع شد و از بین این دانشجویان، تعداد 299 نفر که بر اساس نقطه برش دارای فرسودگی تحصیلی بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های حس تعلق به مکان یعقوبی، یارمحمدی و شمشیری (1394)، اخلاق تحصیلی گل پرور (1389)، و فرسودگی تحصیلی (MBI-SS) برسو و همکاران (1997)، استفاده شد. به منظور بررسی نقش حس تعلق به مکان و اخلاق تحصیلی بر فرسودگی تحصیلی از روش تحلیل رگرسیون چندگانه ی گام به گام بهره گرفته شد. بر این اساس، نتایج تحلیل مدل رگرسیونی پیش بینی فرسودگی تحصیلی باتوجه به آزمون ANOVA معنادار بود (971/76f= و 0001/=Sig). بنابراین دو متغیر حس تعلق به مکان و اخلاق تحصیلی به طور کلی می توانند 34 درصد از تغییرات فرسودگی تحصیلی دانشجویان را پیش بینی نمایند. به عبارتی با افزایش حس تعلق به مکان و اخلاق تحصیلی، فرسودگی تحصیلی دانشجویان کاهش می یابد و با کاهش حس تعلق به مکان و اخلاق تحصیلی، فرسودگی تحصیلی آن ها افزایش می یابد.
