هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین ارضا ی نیازها ی بنیادین روان شناختی و انگیزش پیشرفت با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. روش پژوهش از نوع همبستگی به شیوه مدل ساز ی معادلات ساختاری بود که به عنوان نمونه 842 نفر از دانش آموزان پسر پایه اول متوسطه دبیرستان های شهر اسدآباد با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحلد ای انتخا ب شد ند. ابزار پژوهش -شامل مقیاس های پرسشنام نیازهای بنیادین روان شناختی و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ومقیاس پیشرفت تحصیلی بود.یافته ها نشان داد که به طورکلی مدل فرضی با داده ها برازش دارد. اثرمستقیم بی انگیزگی بر پیشرفت تحصیلی، اثر مستقیم خودفرمانی برانگیزه درونی و بیرونی و اثر مستقیم پیوستگی بر انگیزه درونی،بیرونی و بی انگیزگی معنادار به دست آمد. اثر کل پیوستگی برپیشرفت تحصیلی معنادار شد. بر اساس مدل تدو ین شده، نیازها ی بنیادین روان شناختی و انگیزش پیشرفت تحصیلی توان تبیین 33درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را دارند. بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که انگیزش پیشرفت )بی انگیزگی( نقش واسطه ای بین متغیرهای نیازهای بنیادین روان شناختی و پیشرفت تحصیلی ایفامی کنند.
