پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش تاب آوری بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان، انجام گرفته است. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان شهر همدان سال تحصیلی 94-93 تشکیل می دادند؛ که تعداد آن ها 3661 نفربود، که از این جامعه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای نمونه ای به تعداد 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره ی آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار به کار برده شده در پژوهش، پرسش نامه ی فرسودگی تحصیلی بود. یافته های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد؛ روش آموزش تاب آوری ( که در 10 جلسه ی 60 دقیقه ای و به صورت گروهی اجرا شد) بر کاهش فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان باسطح معنی داری 0.001 مؤثر است. هم چنین نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری برکاهش خستگی تحصیلی با سطح معنی داری0.001، بی علاقگی تحصیلی باسطح معنی داری 0.005 و ناکارآمدی تحصیلی باسطح معنی داری 0.014 دردانش آموزان مؤثر است. از دیگر یافته پژوهش حاضر این بود که از بین مؤلفه های فرسودگی تحصیلی آموزش تاب آوری بیشترین تأثیر را در کاهش خرده مقیاس خستگی تحصیلی، داشته است.
