هدف از این پژوهش بررسی ارتباط میزان استفاده از مکانیزم های دفاعی با رضایت از زندگی و شادکامی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا بود. به همین منظور از بین کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 92-91، 150 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. دانشجویان پرسشنامه هایی در مورد مکانیزم های دفاعی، شادکامی و رضایت از زندگی را پاسخ دادند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نتایج نشان داد که بین مکانیزم های دفاعی ( رشدیافته و رشدنایافته و روان آزرده) با شادکامی و رضایت از زندگی دانشجویان از نظر آماری رابطه ی معنادار وجود دارد.
