حسن ختن لو

مقدمه و هدف: بی ثباتی مزمن مچ پا، شایع ترین عارضه بعد از پیچ خوردگی حاد اولیه است که حدود 60-15 درصد افراد آن را تجربه می کنند. هدف پژوهش حاضر پیش بینی فاکتورهای حسی حرکتی مؤثر بر میزان ناپایداری مزمن مچ پا در زنان ورزشکار نخبه و ارائه مدل با رویکرد شبکه عصبی بود. روش شناسی تحقیق: روش این مطالعه همبستگی و از نوع Case Control بوده، 25 ورزشکار آسیب دیده و 25 ورزشکار سالم با استفاده از مقیاس های FADI و فرم ورزشی FADI و نیز مقیاس سنجش میزان ناپایداری سایمون انتخاب و در مطالعه وارد شدند. فاکتورهای حسی-حرکتی پیش بین آسیب ناپایداری مزمن مچ پا شامل دامنه حرکتر دورسی فلکشن در تحمل وزن، ثبات ناحیه مرکزی، تعادل ایستا و پویا، فعالیت فیدبکی و فید فورواردی عضلات (دوقلو خارجی، تیبیالیس قدامی، نازک نئی بلند، نعلی، سرینی میانی و سرینی بزرگ) در مهارت فرود روی دستگاه سوپیناتور و پیچش ناگهانی مچ پا، هم انقباضی عضلات اطراف مفصل مچ پا در حین پیچش مچ پا پس از فرود روی دستگاه سوپیناتورمورد سنجش قرار گرفتند. جهت ارزیابی دامنه حرکتی دورسی فلکشن در تحمل وزن از اینکلاینومتر، جهت ارزیابی تعادل پویا از تست ستاره اصلاح شده، جهت ارزیابی تعادل ایستا از بایودکس و نهایتاً جهت ارزیابی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی استفاده شد. جهت پیش بینی اثرگذاری فاکتورهای حسی-حرکتی بر وقوع اسپرین مزمن از آمار رگرسیون لجستیک استفاده گردید که سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. همچنین از شبکه عصبی جهت تعیین مدل پیش بینی اسپرین مزمن استفاده گردید. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که مدل رگرسیونی 5/89% موردها را به طور صحیح طبقه بندی کرد که در این بین تنها متغیرِهای " فعالیت فیدفورواردی عضله تیبالیس قدامی، تعادل پویا و فعالیت فیدبکی پرونئوس لانگوس" سهم یگانه معنادار آماری در مدل داشتند. تعادل پویا دارای ضریب احتمال 86/0، ضریب احتمال برای شاخص فعالیت فیدفورواردی عضله تیبالیس قدامی 75/0 و ضریب احتمال برای شاخص فعالیت فیدبکی عضله پرونئوس لانگوس 95/0 بود. نتایج شبکه عصبی مصنوعی نیز نشان داد؛ ضرایب رگرسیون برای داده های آموزش، اعتبارسنجی و تست در شبکه ای با یک لایه پنهان و پنج نرون در این لایه به ترتیب 1، 503/0، 863/0 می باشد که نشان دهنده کارایی شبکه در پیش بینی ناپایداری مچ پا بوده و 6/93