قطعی های برق ناشی از برخورد صاعقه به خطوط انتقال عامل کاهش قابلیت اطمینان شبکه های قدرت می باشند. یکی از راه کارهای بهبود قابلیت اطمینان شبکه های قدرت جایابی بهینه برق گیرها است تا دامنه اضافه ولتاژهای ناشی از برخورد مستقیم صاعقه کاهش یافته و در نتیجه آن ریسک خرابی عایقی و قطعی برق کم شود. یکی از راه کارهای حفاظت خطوط انتقال در برابر صاعقه، استفاده از سیم گارد است. با استفاده از سیم گارد نیز، احتمال خرابی عایقی ناشی از تخلیه برگشتی وجود دارد. در خطوط انتقال با سیم گارد احتمال SF نیز وجود دارد. بنابراین می توان از برق گیرها به عنوان یک تجهیز موثر جهت حفاظت در برابر تنش های صاعقه استفاده کرد. در حالت ایده ال برای حذف کامل تنش های شبکه بایستی روی هر کدام از دکل های خط انتقال از برق گیر استفاده شود؛ اما نیازی به حذف کامل همه تنش ها وجود ندارد چرا که طراحی های مهندسی با قبول یک مقدار مشخص ریسک انجام می شوند. مضافا بر اینکه محدودیت های سرمایه گذاری نیز وجود دارند. در نتیجه برای بهبود عملکرد شبکه، بایستی انتخاب موثر برق گیرها را مورد توجه قرار داد. انتخاب موثر انتخابی است که محل بهینه برق گیر در نقاط مختلف را بگونه ای تعیین کند که ضمن تحمیل هزینه کمتر، به بازدهی بیشتری در جهت بهبود عملکرد شبکه منجر شود. در این گزارش روشی آماری جهت بررسی اضافه ولتاژهای شبکه ناشی از صاعقه و محاسبه ریسک منتجه از آن ارائه می شود. استراتژی استقرار بجای کل شبکه تنها بروی نواحی بحرانی آن متمرکز می شود که با استفاده از نرخ وقوع صاعقه (در ناحیه ای که خط انتقال واقع شده است) و حداکثر دامنه اضافه ولتاژها تعیین می شوند. برای تعیین نواحی بحرانی نیازی به محاسبه دقیق دامنه اضافه ولتاژها وجود ندارد از اینرو در محاسبات مربوطه، دکل و سیستم زمین مشابه خط انتقال در نظر گرفته شده و با یک امپدانس موجی مدل می شوند. با توجه به ماهیت آماری مسئله، بررسی تنش های صاعقه با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو انجام شده است. در روش مونت کارلو دامنه جریان، زمان پیشانی، زمان دنباله نصف موج، محل وقوع صاعقه در طول اسپن، نقطه برخورد صاعقه (سیم هادی یا گارد)، زاویه ولتاژ فاز و متوسط میدان بحرانی شکست بعنوان پارامترهای آماری در نظر گرفته شده اند. با توجه به ارتفاع دکل های انتقال بیش از 85 درصد ضربات صاعقه از نوع منفی اند، لذا
