حاتم حسینی

مقابله با باروری پایین نیازمند شناخت قصد فرزندآوری است. این پژوهش عوامل و دلایل مرتبط با قصد بی‌فرزندی را با استفاده از داده‌های پیمایش باروری و ازدواج سال 1397شهر همدان را در نمونه‌ای بالغ بر 2002 زن 35-15 ساله همسردار ساکن در خانوارها ی معمولی بررسی می‌کند. بر اساس یافته‌ها، 7 / 3 درصد از کل نمونه قصد بی‌فرزند ی داشته‌اند. در میان آنها حدود 77 درصد به‌ترتیب نگرانی از آینده فرزندان و مشکلات اقتصادی را دلیل اصلی نخواستن بچه عنوان کردند. نتایج تحلیل چندمتغیره رگرسیون لاجستیک نشان داد که نگرش منفی به پیامدهای فرزندآوری ، عدم رضایت در تقسیم جنسیتی کارِ خانه، تحصیلات بالاتر از دیپلم و اشتغال به کار زنان، با احتمال بیشتر قصد بی‌فرزند ی رابطه دارد؛ به‌طوریکه پس از کنترل سایر متغیرها، زنان دارا ی نگرش منفی به فرزندآوری، 4 / 3 برابر زنان دارای نگرش مثبت احتمال قصد بی‌فرزندی داشتند. زنان نارا ضی از تقسیم کار خانه نیز، 3 / 2 برابر زنان راضی احتمال قصد بی‌فرزندی داشتند. یافته‌ها نشان داد که قصد فرزندآوری ، به‌عنوان عامل بلافصل رفتار بارور ی، متأثر از نگرش به پیامدها ی فرزندآوری و رضایتمندی زنان از میزان مشارکت همسران در کارهای خانه است. بنابراین، سیاستگذاری جمعیتی در جهت افزایش باروری در ایران، نیازمند توجه به رفع هرگونه تعارض بین فرزندآوری، اشتغال و تحصیلات زنان است.