تک فرزندی با روند رو به افزایش خود به سوی هنجار شدن می رود که عوامل اجتماعی بر شکل گیری این روند نقش دارند. این پدیده تهدیدهایی همچون کاهش جمعیت فعّال و مولّد، سالخوردگی جمعیّت و مسائل تأمین اجتماعی حاصل از به هم خوردن نسبت سنّی را به همراه خواهد داشت. این تحقیق با استفاده از مطالعات میدانی و روش پیمایشی انجام گرفته است. جمعیّت آماری کلیه ی زنانی که در آستانه ی ازدواج در شهر اسدآباد می باشد که 308 نفر به عنوان نمونه ی آماری تعیین شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ی محقّق ساخته و بعد از برآورد اعتبار و پایایی در بین پاسخ گویان توزیع گردید. پس از گردآوری داده ها، بر اساس آمارهای استنباطی و با استفاده از نرم افزار SPSS، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته اند. نتایج نشان می دهد که کیفیّت زندگی، اشتغال زنان، پایبندی به امور دینی، پایگاه اقتصادی-اجتماعی و ابزار و رسانه های ارتباطی بر قصد تک فرزندی تاثیر معناداری دارند، امّا قومیّت بر قصد تک فرزندی تاثیری ندارد. نتایج تحلیل های رگرسیونی نشان داد که ابزارها و رسانه های ارتباطی و اطلاعاتی، دینداری، کیفیّت زندگی و پایگاه اقتصادی-اجتماعی به ترتیب بیش ترین تأثیر را بر قصد تک فرزندی دارند.
