واقعیّت های جهان معاصر حکایت از ورود زنان به حوزه ی دانش، پژوهش و فناوری، دست یابی به توانایی های بالای علمی و تحصیل هنرها و مهارت های مهمّ صنعتی و فنّی دارد. در پی این تحوّلات، دگرگونی های بسیاری در گستره ی زندگی اجتماعی و نگرش و رفتار زنان نسبت به مشارکت در بازار کار و اشتغال در فعّالیت های خارج از منزل به وجود آمده است. هدف از این مقاله، بررسی و تبیین نگرش زنان کُرد شهرستان های ایلام و کامیاران نسبت به اشتغال زن در فعّالیت های خارج از منزل است. داده ها از طریق پیمایشی که در تیر و مرداد ماه 1393 در شهرستان های ایلام و کامیاران و در میان نمونه ای بالغ بر 1224 خانوار انجام شد، گردآوری شده است. نتایج نشان می دهد که زنان کُرد شهرستان کامیاران در مقایسه با همتایان خود در شهرستان ایلام بیش تر موافق اشتغال زن در فعّالیت های اقتصادی و اجتماعی خارج از منزل می باشند ( 66 درصد در مقابل 39/1 درصد). نتایج تحلیل های چندمتغیّره نشان داد که در شهرستان ایلام استفاده از رسانه های ارتباط جمعی و سنّ زن به هنگام بررسی و در کامیاران تحصیلات زن، وضعیّت اشتغال زن، بُعد خانوار و سنّ زن به هنگام بررسی به ترتیب تأثیر تعیین کننده ای در تبیین نگرش زنان نسبت به اشتغال زن در فعّالیت های خارج از منزل دارند. از آنجا که زنان نیمی از جمعیّت واقع در سنین کار و فعّالیت اقتصادی را تشکیل می دهند، بهره مندی از فرصت های برآمده از دریچه ی جمعیّتی و دست یابی به سود جمعیّتی اوّل از طرفی، و از سوی دیگر، کاهش مسائل مبتلا به زنان در دوران پیری و سالمندی، مستلزم افزایش آگاهی های عمومی از طریق رسانه های ارتباط جمعی، ارتقاء کیفیّت نیروی انسانی زن از طریق توسعه ی آموزش و توانمندسازی زنان، و نیز فراهم کردن شرایطی برای ایجاد توازن بین کار و فرزندآوری به منظور توسعه ی مشارکت زنان در بازار کار است.
