با توجّه به زمینه های متنوّع قومی ـ فرهنگی جامعه ی ایران، تغییرات جمعیّتی دهه های اخیر و ضرورت اتّخاذ سیاستی مشخّص در زمینه ی باروری و آهنگ رشد جمعیّت در آینده، آگاهی و شناخت از رفتارها، ایده آل ها و تمایلات فرزندآوری گروه های قومی و تعیین کننده های آن نقش مهمّی در درک پویایی جمعیّت و روندهای آن خواهد داشت. هدف این پژوهش آگاهی از ایده آل های باروری زنان کُردِ شاغل و غیرشاغل شهر سنندج و عوامل تعیین کننده ی آن می باشد. داده ها با استفاده از پیمایشی که در تیر ماه 1393 بر روی 525 خانوار شاغل و غیر شاغل انجام گرفت جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد که در شرایط امروزی به ترتیب 73/8 و 69/7 درصد از زنان شاغل و غیر شاغل شهر سنندج 2 فرزند و تنها 10/9 و 15/8 درصد از آن ها 3 فرزند را ایده آل می دانند. در واقع، نتایج حاکی از آن است که علی رغم تفاوت های اقتصادی ـ اجتماعی، فرهنگی بین زنان شاغل و غیر شاغل شهر سنندج تفاوت معنی داری بین ایده آل های باروری آن ها وجود ندارد و در میان زنان واقع در سنین تولید مثل نوعی همگرایی در رفتار و ایده آل های فرزندآوری شان ایجاد شده است. نتایج تحلیل چندمتغیّره نشان داد برای زنان شاغل و غیر شاغل به ترتیب 6/2 و 33/5 درصد از کلّ تغییرات ایده آل های باروری زنان وابسته به متغیّرهای مستقل ذکر شده در این معادله می باشد. در بین متغیّرهایی که تأثیر معنی داری بر ایده آل های باروری زنان شاغل داشته اند، تقدیرگرایی در رفتار باروری و نگرش نسبت به هزینه ی فرزندان بیش ترین تاثیر و برای زنان غیر شاغل، متغیّرهای نگرش نسبت به هزینه ی فرزندان، تقدیرگرایی در رفتار باروری و پایبندی به ارزش های خانواده ی بزرگ بیش ترین تأثیر را داشته اند.
