در فرآیند توسعه و تغییرات اجتماعی، فرصت مشارکت بیش تری در حوزه های عمومی اجتماعی مانند اشتغال و تحصیلات در اختیار زنان قرار گرفته و آن ها در وضعیّت نسبتاً برابری در مقایسه با مردان قرار گرفته اند. با این حال، نابرابری جنسیّتی در نهادهای خانواده ـ محور تمایلات و رفتار باروری زنان را تحت تأثیر قرار داده است. این پژوهش، با عنایت به این تحوّلات، درصدد بررسی نقش برابری جنسیّتی در کاهش تمایلات فرزندآوری زنان ازدواج کرده ی شاغل در سازمان های دولتی شهر همدان است. جمعیّت آماری، زنان ازدواج کرده ی 49-25 ساله ی شاغل در سازمان های دولتی شهر همدان است که از میان آن ها 363 نفر با روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. نتایج حاکی از آن است که نابرابری جنسیّتی در نهادهای اجتماعی خانواده ـ محور با سطح معناداری 0/003 و در سطح خطای 0/95 منجر به کاهش تمایلات باروری زنان می شود. از سوی دیگر، با افزایش هزینههای فرصت فرزندآوری، تمایل زنان برای داشتن فرزند بیش تر کاهش می یابد. بر پایه ی این بررسی، متغیّرهای درآمد، تحرّک اجتماعی و برابری جنسیّتی در نهادهای اجتماعی فرد ـ محور تأثیری بر کاهش تمایلات فرزندآوری ندارند. بر اساس این نتایج، فرهنگ سازی به منظور گسترش و توسعه ی برابری جنسیّتی در نهادهای اجتماعی خانواده ـ محور می تواند نقش مؤثّری در افزایش تمایل مادران شاغل برای فرزندآوری داشته باشد.
