حسین حاجی آقاعلی زاده

هضم بی هوازی ) AD ( می تواند روشی مناسب برای مدیریت و بهدستآوردن انرژی باشد. در پژوهش حاضر، تأثیر افزودن نانوذرات روی ) ZnO (، نانوذرات اکسید آهن ) Fe3O4 ( و نانوذرات اکسید کبالت ) Co2O3 ( بر تولید بیوگاز و بیومتان حاصل از هضم بی هوازی پسماند آلی جامد شهری و کود گاوی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان دادند که استفاده از نانوذرات یا عناصر کم مصرف و ضروری با غلظت های بهینه در بستر هاضم به طور بالقوه باعث ایجاد اثراتی مثبت بر پایداری فرایند هضم، کاهش بیشتر ناخالصی ها و گازهای آلاینده موجود در بیوگاز و تولید بیوگاز بیشتر شده است. نانوذرات روی ) ZnO (، بهدلیل اثر سمیبودن آن روی باکتری های بیهوازی، در روزهای اول، به طور مستقیم روی سمیت باکتریهای بیهوازی تأثیر گذاشت و باعث کاهش بیوگاز تولیدی شد. اما، بعد از چند روز، باکتری های بیهوازی خود را با اثر سمیبودن مواد اضافه شده سازگار کردند و قادر به زندهماندن در چنین شرایطی بودند و درنتیجه بیوگاز تولیدی روند افزایشی پیدا کرد. فرایند هضم بی هوازی وابسته به نانوذرات است. افزایش نانوذرات اکسید آهن ) Fe3O4 ،) نانوذرات روی ) ZnO ( و کاهش نانوذرات اکسید کبالت ) Co2O3 ( تأثیر مثبتی بر روی نرخ تولید بیوگاز و بازده متان داشت. بهترین غلظت نانوذرات برای نرخ تولید بیوگاز و بازده متان حداکثر، برای نانوذرات اکسید آهن ) Fe3O4 21 تا 22 ) میلیگرم، برای نانوذرات روی ) ZnO 0 و برای نانوذرات اکسید کبالت ) / 1/2 تا 5 ) Co2O3 1 میلی گرم است. / 1/25 تا 35 ) بیشترین بیوگاز و متان تولیدی در طول فرایند هضم در همین نقاط ذکرشده بهدست آمد.