فرایندهای جداسازی در بسیاری از علوم و صنایع، به ویژه صنایع برق و نیروگاهی از اهمیت ویژه ای برخوردارند. روش های جداسازی بر پایه خواص فیزیکی و شیمیایی ماده جدا شونده انجام می شود. در سال های اخیر تلاش های زیادی برای بهبود ساختار و عملکرد غشاها به خصوص در حوزه تصفیه پساب و بازگردانی آب به اکوسیستم انجام شده است. فرایند جذب انتخابی آلاینده های موجود در پساب نیروگاهی تابعی از ویژگی های غشا است. نخستین روش در بهبود رفتار جذب این آلاینده ها، اصلاح ساختار سطح غشا در برابر سیال است. روش های نوینی از جمله تولید به کمک اسفنج پلیمری، روش ریختگری ژله ای، روش تولید به کمک تقویت با نشاسته، میکروویو، ریخته گری دوغابی، رسوب گذاری نیروی الکتریکی، ریخته گری تبریدی، به کمک نمونه الگوی کلوییدی و الکتروریسی برای ساخت انواع غشا وجود دارد. با مقایسه خواص و ریزساختار غشا های تولید شده به روش های مذکور مشخص می شود که روش الکتروریسی روشی مناسب و کارامد در تولید غشاهای کامپوزیتی است. امروزه با پیشرفت فناوری نانو در زمینه های مختلف و اهمیت بالای آن ها، نانو الیاف بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. از میان روش های مختلف تولید نانو الیاف همچون خودآرایی، طراحی، سنتز قالب و جدایش فازی ، روش الکتروریسی به دلیل سهولت فرایند ، امکان کنترل ابعاد الیاف ، امکان صنعتی شدن و تکرارپذیری نسبت به سایر روش ها برتری دارد. به کمک این روش امکان تولید نانو الیاف و غشا کامپوزیتی از پلی آمید – نانوذرات سرامیکی در اندازه ها و تراکم های مختلف امکان پذیر است. در نانو غشا الیافی به دلیل ایجاد سطح به حجم زیاد امکان قرار گیری نانو ذرات برای ایجاد محل-های مناسب جذب آلاینده ها فراهم می شود. نانو ذرات سرامیکی در مقایسه با نانو ذرات فلزی از پایداری بیشتر در طبیعت، مقاومت به خوردگی عالی و زیست سازگاری بهتر با اکوسیستم دارند.
