پوشش های سطحی به مهندسان این امکان را می دهند که خواص سطحی قطعات را مستقل از خواص کل جسم تغییر یا بهبود دهند. توسعه روش های گوناگون پوشش دهی باعث استفاده روزافزون صنایع مختلف از پوشش ها شده است. در این راستا، تلفیق «مهندسی سطح» با «فناوری نانو» امکان ایجاد پوشش های نانومقیاس را فراهم آورده است که حداقل در یکی از خصوصیات مهندسی اعم از خواص مکانیکی، شیمیایی و فیزیکی منحصربه فرد باشد. «استحکام چسبندگی پوشش» یکی از معیارهای اصلی و مهم برای تایید کیفیت مناسب پوشش های نانومقیاس سخت برای کاربردهای صنعتی است. چسبندگی ضعیف پوشش، از عوامل مهم شکست و تخریب پوشش است که عمرکاری و عملکرد قطعات پوشش دار را محدود می سازد. چسبندگی مناسبی باید بین پوشش و بستره و پیوستگی قابل قبولی میان اجزای پوشش وجود داشته باشد تا دیگر خواص بتوانند به طور موفقیت آمیز و مطلوبی مورد بهره برداری قرار گیرند.
