به دلیل خواص منحصر به پوشش های نانوساختار، این پوشش ها در سه دهه اخیر کاربردهای صنعتی گسترده ای یافته است. یکی از پوشش های نانوساختار که به دلیل ماهیت آن سختی بسیار بالایی دارد، «پوشش های نانوکامپوزیتی » است که تحقیقات پژوهشگران در یک دهه اخیر به آن معطوف شده است. لذا در این کتاب، آخرین تحقیقات و پیشرفت های انجام شده در زمینه پوشش های نانوکامپوزیتی فوق سخت و همچنین پوشش های چندگانه و چند لایه، برای کاربردهای تریبولوژیکی مورد بررسی و مطالعه دقیق قرار گرفته است و مثالهایی از ساختار، خواص و عملکرد آنها ارائه شده است. به دلیل خواص منحصر به فرد پوشش های نانوکامپوزیتی از جمله سختی بالا، پایداری حرارتی خوب، رفتار اکسیداسیون و مقاومت سایشی مناسب، عملکرد بسیار خوبی در برابر شرایط شدید محیط-های خشن را از خود نشان می دهند. خواص پوشش های نانوکامپوزیتی مانند سختی را می توان با استفاده از نوع ساختارشان تفسیر نمود. در ضمن پایداری حرارتی و خواص اکسیداسیون به عنوان خواص ذاتی مواد هستند و می توان آن را مستقیماً به نانوساختار پوشش ارتباط داد که دلایل اصلی آن در بخشهای مختلف کتاب به تفصیل توضیح داده شده است. برای ایجاد پوشش های نانوکامپوزیتی از روشهایی چون رسوب گذاری فیزیکی از فاز بخار (PVD) و رسوب گذاری شیمیایی از فاز بخار (CVD) استفاده می شود. در این فرایندها با کنترل فرایند، امکان دستیابی به پوشش با اندازه دانه تقریبا 10 نانومتر میسر است که مطابق رابطه هال-پچ امکان دستیابی به بیشنه مقدار استحکام مکانیکی وجود خواهد داشت. در این کتاب ابتدا به بررسی کلی روشهای پوشش دهی و طراحی پوششهای نانوکامپوزتی پرداخته شده است و پارامترهای مؤثر در روش ساخت و طراحی این نوع پوششها ارائه شده است. در ادامه به معرفی انواع پوششهای نانوکامپوزتی سخت برای کاربردهای تریبولوژیکی پرداخته شده است و ریزساختار و مشخصات مکانیکی آنها مورد مطالعه قرار گرفته است. خواص مکانیکی و تریبولوژیکی این نوع پوششها از جمله سختی، سایش و چسبندگی و روشهای ارتقای این خواص در بخشهای بعدی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و ارتباط بین پارامترهای مختلف مکانیکی از جمله سختی، بازیابی الاستیک و مدول الاستیسیته در پوششهای نانوکامپوزیتی سخت و فوق سخت ارائه شده است. از جمله ویژگیهایی که در پوششهای نانوکامپوزیتی برای کاربردهای تریبولوژیکی بسیار
