خلق دانش، ذخیره سازی دانش، انتقال دانش و به کارگیری دانش چهار فرآیند اصلی مدیریت دانش را تشکیل میدهند. و موفقیت ها سازمان در عرصه رقابت منوط به اجرای نظام مند و برنامه ریزی شده این فرآیند است. در این میان انتقال دانش از اهمیت بیشتری برخوردار است و تاثیر قابل ملاحظه ای در کارایی سازمان ها و شرکت ها خواهد داشت. تحقیق حاضر به بررسی این موضوع می پردازد که انتقال دانش و عوامل مؤثر بر ان چه نقشی در شرکت های کارآفرین و در نتیجه افزایش مزیتهای رقابتی آن ها می تواند داشته باشد. این تحقیق از نوع کاربردی است و از نظر گرداوری داده ها توصیفی می باشد. جامعه این پژوهش را شرکت های کارآفرین استان همدان تشکیل می دهند. بعد از شناسایی عوامل مؤثر بر انتقال دانش، به منظور اولویتبندی این عوامل از روش نظرسنجی استفاده شد، به همین منظور پرسشنامه ای مشتمل بر 39 عامل شناسایی شده تهیه و در بین 32 نفر از کارشناسان و مدیران شرکت های کارآفرین استان همدان توزیع شد و از آن ها خواسته شد که با به کارگیری طیف لیکرت مشخص کنند از میان موارد 39 گانه مذکور هر مورد تا چه میزان اهمیت دارد. پس از انجام آزمون الفای کرونباخ و دسته بندی های اولیه، 14عامل به عنوان عامل های اصلی مؤثر برانتقال دانش در شرکت های کارآفرین شناخته شدند. با تهیه پرسشنامه دیگری، موسوم به پرسشنامه دیمتل از 10 نفر خبره خواسته شد تا شدت اثرگذاری هر کدام از عوامل بر یکدیگر را مشخص کنند و در نهایت از روش DEMATEL-ANP به منظور تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از تیم تصمیمگیرنده استفاده شد خروجی حاصل از روش دیمتل یک نمودار علی و معلولی است که مجموعه عوامل مؤثر بر انتقال دانش را به دو دسته علی و معلولی تقسیم بندی می کند. نتایج اولیه نشان داد از بین عوامل مؤثر بر انتقال دانش در شرکت های کارآفرین عوامل مستندسازی، حفظ و نگهداری دانش و گرفتن مشاوره از همکاران و کار تیمی از بالاترین رتبه در میان عوامل، برخوردار می باشند.
