امروزه دانش یکی از بزرگ ترین مزیت های رقابتی سازمان ها در عرصه اقتصاد جهانی است. در جهان کنونی که تولید کالاها و ارائه خدمات به صورت روزافزون «دانش محور» شده، دانش دارایی کلیدی برای کسب مزیت رقابتی و مهم ترین عامل برای ایجاد ارزش و درآمد پایدار در سازمان هاست، چرا که منحصر بفرد و غیرقابل جایگزین بوده و به سختی قابل تقلید است. در سال های اخیر به موجب ظهور مرحله جدیدی از نظام اقتصاد جهانی با عنوان «اقتصاد دانش محور»، دانش سازمانی به تدریج به عنوان منبع اصلی اقتصاد شناخته شده و موفقیت هر سازمان بیش از آن که به ارزش منابع فیزیکی، سرمایه و دارایی های ملموس و عینی آن وابسته باشد، به سرمایه فکری و دانش سازمان بستگی دارد.
