عملیات مدیریتی خاک تأثیر متفاوتی بر مقاومت در مکش های مختلف دارند که بهندرت مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه تأثیر توأم عوامل خاک ورزی و گیاه پوششی بر پایداری خاک دانه ها، مقاومت کششی خاک دانه ها و مقاومت فروروی خاک در مکش های متفاوت بررسی شد. اثر عامل خاک ورزی در سه سطح شخم با گاوآهن برگردان، چیزل و بدون خاک ورزی و عامل گیاه پوششی در سه سطح ماشک، خلر و بدون گیاه پوششی با آزمون فاکتوریل در سه تکرار اعمال شد. پایداری خاک دانه ها با روش الک تر، مقاومت کششی خاک دانه ها با روش غیرمستقیم دکستر و کروسبرگن و مقاومت فروروی خاک با دستگاه فروسنج ریز اندازه گیری شدند. عملیات مدیریتی خاک در مکش 30 کیلوپاسکال بیش-ترین تأثیر را بر خصوصیات مقاومتی خاک نشان داد. عامل بدون خاک ورزی به علت کاهش شدت خاک ورزی و دست-نخورده بودن خاک باعث کاهش مقاومت کششی شد. تیمار خاک ورزی حفاظتی-خلر باعث افزایش پایداری خاک دانه ها در فصل بهار به مقدار 155 درصد نسبت به تیمار بدون خاک ورزی-بدون گیاه پوششی شد. همچنین تیمار مذکور باعث افزایش مقاومت کششی خاک دانه ها در فصل پاییز در دامنه 7 تا 45 درصد نسبت به سایر تیمارها شد. تیمار خاک ورزی حفاظتی-بدون گیاه پوششی در غالب مکش ها باعث کاهش مقاومت فروروی نسبت به غالب تیمارها در دامنه 5/4 تا 99 درصد شد. احتمالا علت آن شخم سطحی خاک و کاهش تردد ماشین آلات کشاورزی بود. بنابراین کاربرد گیاه پوششی خلر با خاک ورزی حفاظتی در زمین های زراعی توصیه می شود. نتایج مطالعه مقاومت خاک دانه ها با انجام تحقیقات بیشتر، می تواند در تعیین زمان بهینه انجام عملیات خاک ورزی از نظر رطوبتی استفاده شود.
