بررسی وضعیت مصرف انرژی در ایران نشان میدهد که سرانه مصرف انرژی در ایران از بسیاری از کشورهای جهان و خاورمیانه بیشتر است. مصرف بالای انرژی علاوه بر اینکه حجم قابل توجهی از منابع انرژی را هدر میدهد، موجب ایجاد آلایندههای متعدد محیطزیستی نیز میشود. بررسی سهم فعالیتهای تولیدی در انتشار گازهای گلخانهای حاکی از آن است که بخش صنعت، معدن و کشاورزی، سهم بالایی در مصرف سوختهای فسیلی و به تبع آن انتشار گاز 2CO دارند. بخش صنعت از حیث انتشار گاز گلخانهای در مطالعات متعددی مورد بررسی قرار گرفته است، اما در بخش کشاورزی ایران، در خصوص تجزیه و تحلیل عوامل موثر بر انتشار 2CO ، از جمله تاثیر شدت انرژی بر انتشار، مطالعات کمتری انجام پذیرفته است. به همین منظور در این مطالعه، تاثیر تغییرات شدت انرژی بر انتشار کربن دی اکسید در بخش کشاورزی ایران طی بازه زمانی 1369 تا 1399 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای این منظور و جهت برآورد روابط کوتاهمدت و بلندمدت از روش خودرگرسیون برداری با وقفههای توزیعی ) ARDL ( و برای آزمون وجود رابطه همانباشتگی بین متغیرهای مدل، از آزمون کرانهها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که شدت انرژی هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت اثر مثبت و معنیداری بر انتشار گاز 2CO در بخش کشاورزی ایران داشته است. ضریب این متغیر در مدل بلندمدت نشان میدهد افزایش یک درصدی در شدت مصرف انرژی در بخش کشاورزی، منجر به افزایش 04 / 1 درصدی انتشار 2CO در بلندمدت میشود. همچنین در کوتاهمدت، افزایش یک درصدی در شدت انرژی منجر به افزایش 56 / 0 درصدی در انتشار 2CO میشود. همچنین، نتایج نشان داد که در بلندمدت تولید ناخالص داخلی و جمعیت تاثیر مثبت و معناداری بر انتشار کربندیاکسید در بخش کشاورزی ایران دارند. بنابر نتایج مدل برآوردی، فرضیه این تحقیق مبنی بر تاثیر مثبت شدت انرژی بر انتشار گاز دیاکسید کربن به تایید میرسد. با توجه به اینکه شدت مصرف انرژی معکوس بهرهوری انرژی است، برای کاهش انتشار دی اکسیدکربن، سیاستگذار با اعمال سیاستهای دقیق همچون هدفمندی یارانه انرژی، و تولید و افزایش واردات فناوریهای جدید مکانیزاسیون باید به دنبال افزایش بهرهوری انرژی و کاهش شدت انرژی باشد، تا در نهایت این سیاست منجر به کاهش رشد شتابان انتشار آلایندههای تولید شده در بخش کشاورزی ایران شود.
