در دهه های گذشته رشد روز افزون تقاضا برای منابع آب باعث تشدید بهره برداری و افزایش خطر تخلیه این منابع و آلودگی آن در بسیاری از نقاط دنیا شده است. شدت و تعدد این بحران در دنیا بنحوی است که تهدید جدی برای بهداشت عمومی، امنیت غذایی و انرژی، پایداری محیط زیست و توسعه اقتصادی بوده و باعث پدیدار شدن مشکلات و نگرانی های متعدد در سطوح محلی و منطقه ای گشته است. مشکل و بحران آب صرفا مخصوص کشور ایران نبوده و پهنه وسیعی از جهان شامل شمال چین، آفریقای شمالی و بخش عمده ای از صحرای آفریقا، بخشی از قاره آمریکا و حتی مناطقی در جنوب غربی اروپا را در بر می گیرد. از بارزترین کشورهایی که در سالیان اخیر دچار بحران منابع آب بوده و اقداماتی برای کاهش، کنترل و مدیریت آن انجام داده اند می توان به کشور پاکستان، هند، فرانسه، اسپانیا، کالیفرنیا و ایالت تکزاس در آمریکا، استرالیا، اردن، چین نام برد. بدون تردید بررسی و تجزیه و تحلیل این سیاست ها و راهکارها با در نظر گرفتن شرایط و ویژگیهای اقلیمی، اقتصادی، اجتماعی و ... این کشورها و مقایسه آنها با ساختار بحران آب در کشور ما می تواند در تدوین استراتژی ها، راهبردها و راهکارهای اجرایی برای مدیریت بحران آب بسیار موثر واقع گردد. طرح مطالعاتی حاضر نیز با هدف بررسی تجربه تاریخی کشورهای منتخب در مدیریت بحران آب در بخش کشاورزی و تحلیل راهکارهای فنی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی این کشورها و تدوین راهکارهای عملی و ساختاری و تعیین مسیر مطالعاتی در زمینه کنترل بحران آب در کشور ایران تهیه گردیده است. روش تحقیق در این مطالعه بصورت کیفی(تحلیلی- استنباطی) می باشد. نتایج نشان می دهند که در کشورهای مورد مطالعه که با بحران منابع آب مواجه می باشند، نیز مدیریت ناصحیح این منبع در طول زمان اثرات منفی زیادی به بار گذاشته است. از سوی دیگر در برخی از این کشور ها مجموعه استراتژی ها، برنامه ها و پروژه های مختلفی توسط متخصصین و سیاستگذاران در ابعاد مختلف مدیریت عرضه و تقاضا شامل راهکارهای فنی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برای کنترل بحران منابع آب صورت پذیرفته است. همچنین نتایج بررسی کشورها نشان داد که مشوق های اقتصادی نظیر کمک های مالی، قیمت گذاری آب و سیاست های مرتبط با بازار آب به عنوان ابزارهای کارا تاثیر قابل توجهی بر مدیریت منابع آب دارند.
