آبهای زیرزمینی از مهمترین و ارزانترین منابع تأمین آب در جهان می باشد و استفاده بی رویه از این منابع معضالت بسیاری برای انسان و محیط زیست ایجاد کرده است. بهره برداری ناپایدار از منابع آب زیرزمینی مشکالت اجتماعی – اکولوژیکی گسترده ای در منطقه دشت همدان – بهار ایجاد کرده است. برای برون رفت از این مشکالت و معضالت راه حل ها و چارچوب های بسیاری در دنیا مطرح شده است. چارچوبها و مدلهای بسیاری در جهت استفاده پایدار از منابع آب زیرزمینی ارائه شده است. در این مطالعه سعی برآن داریم تا با کاربرد چارچوب حکمرانی OECD شرایط منطقه را از منظر حکمرانی آب زیرزمینی مورد بررسی قرار دهیم. پژوهش حاضر با استفاده از روش میدانی، تکنیک پیمایشی و ابزار پرسشنامه و با استفاده از نرم افزار SPSS به منظور ارزیابی شاخص های حکمرانی منابع آب زیرزمینی از دیدگاه کشاورزان منطقه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور از چارچوب حکمرانی (2015,OECD)که شامل 3 بخش اصلی بهره وری، اثربخشی، اعتماد و تعامل و 12 رده فرعی می باشد، استفاده گردید. نتایج ارزیابی نشان داد شاخصهای حکمرانی منابع آب زیرزمینی در وضعیت نامناسب و ضعیفی قرار دارد و ضعیف ترین شاخصها مربوط به سیاستگذاری، تامین بودجه و اطالعات و داده ها می باشد. با توجه به یافته های تحقیق و ضعف های شناسایی شده اقدامات و بازنگری های الزم در زمینه حکمرانی پایدار منابع آب زیرزمینی پیشنهاد می گردد.
