آب یکی از ارزشمندترین منابع طبیعی و یکی از نهاده های اصلی تولید محصولات کشاورزی است. این پژوهش به بررسی و مقایسه اثرات ناشی از اضافه برداشت و افت سطح آب های زیرزمینی بر درآمد کشاورزان نواحی روستایی ایران، نواحی بیابانی و نواحی غیر بیابانی آن، طی سالهای 1389 تا 1393می پردازد. نتایج نشان داد از آن جا که کشاورزی در مناطق خشک و بیابانی ایران به دلیل کمبود بارندگی و منابع آب سطحی ناچیز، مستلزم استفاده از منابع آب زیرزمینی بیشتری است، تاثیر محدود کنندگی آب های زیرزمینی بر تولید و درآمد در نواحی بیابانی ایران، بسیار بیش تر از نواحی غیر بیابانی آن بوده و کاهش این منابع در طول زمان، باعث کاهش بیشتر درآمد کشاورزان این مناطق می شود. همچنین با بررسی نتایج مشخص شد که بار تکفل در نواحی روستایی، همچنان موثر ترین و تعیین کننده ترین عامل کاهش درآمد کشاورزان است. انتقال آب از مناطق برخوردار به مناطق بیابانی، ایجاد اشتغال پایدار در بخش کشاورزی، بازنگری در سیاست های آموزشی کشور، بهبود بخشیدن به تخصیص زمانی اعتبارات بانکی و اتخاذ سیاست های مالیاتی جهت جلوگیری از مصرف بی رویه آب، جهت بهبود درآمد کشاورزان توصیه می شود.
