آب یکی از ارزشمندترین منابع طبیعی و یکی از نهادههای اصلی تولید محصولات کشاورزی است. کشاورزی به علت وابستگی شدید به طبیعت، بزرگ ترین مصرفکننده منابع آبی در بیشتر کشورهاست. لذا امروزه مدیریت آب در این بخش نقش مهمی را در مصرف منابع آب کشورها ایفا میکند. در نواحی خشک و نیمهخشک مانند اکثر نقاط ایران به دلیل کمبود آب سطحی از منابع آب زیرزمینی استفاده میشود. این پژوهش به بررسی و مقایسه اثرات ناشی از افت سطح آبهای زیرزمینی بر درآمد کشاورزان نواحی روستایی ایران، نواحی بیابانی و نواحی غیر بیابانی آن طی سالهای 1389 تا 1393 میپردازد. بدین منظور، تخمین توابع تولید (تابع تولید کاب-داگلاس) محصولات کشاورزی با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی و بسته نرمافزاری Eviews صورت گرفت. نتایج نشان داد ازآنجاکه کشاورزی در مناطق خشک و بیابانی ایران به دلیل کمبود بارندگی و منابع آب سطحی ناچیز، مستلزم استفاده از منابع آب زیرزمینی بیشتری است، تأثیر محدودکنندگی آبهای زیرزمینی بر تولید و درآمد در نواحی بیابانی ایران، بسیار بیشتر از نواحی غیر بیابانی آن بوده و کاهش این منابع در طول زمان، باعث کاهش بیشتر درآمد کشاورزان این مناطق میشود. کلیدواژه ها
