چکیده: در تولید محصولات کشارزی مجموعه ای از نهاده ها تاثیرگذار هستند که در این میان آب به عنوان عامل محدود کننده ی محصولات کشاورزی شناخته می شود به نحوی که قطعات زیادی از زمین های کشاورزی به دلیل کمبود آب یا به صورت دیم کشت می شوند و یا اینکه اصلا کشت نمی شوند. این در حالی است که روش آبیاری سنتی که در روش غالب آبیاری در کشاورزی ایران است فقط دارای 30 درصد راندمان است. با استفاده از روش های نوین آبیاری می توان زمین هایی را که به صورت دیم کشت می شوند را به صورت آبی کشت کرد. این مطالعه از جمله مطالعات کاربردی است که داده های آن به صورت پیمایش و از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است. جامعه ی آماری این تحقیق گندم کاران شهرستان همدان بوده است و تعداد حجم نمونه ی این تحقیق 316 نفر بوده است که روش نمونه گیری آن به صورت خوشه ای بوده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر عوامل اقتصادی تولید بر پذیرش روش های نوین کشاورزی توسط کشاورزان و مدل سازی این رفتارها است. این مدل سازی به روش تفکر سیستمی و از طریق نرم افزار Ithink صورت گرفته است ضمن اینکه پردازش داده ها نیز از طریق نرم افزار SPSS صورت گرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق مشخص می کنند که بین میزان کارگر مورد نیاز جهت آبیاری در روش آبیاری تحت فشار و روش آبیاری سنتی، تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین در تولید محصول نیز بین بین مزارعی که از روش آبیاری تحت فشار استفاده می کنند و مزارعی که از روش سنتی استفاده می کنند تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین افزایش قیمت آب و انرژی و افزایش قیمت محصول می تواند موجب افزایش توجیه اقتصادی در پذیرش آبیاری تحت فشار شود.
