کشور ایران با توجه به موقعیت جغرافیایی خاص، تاثیر خیلی زیادی را از تغییرات آب و هوایی جهان می‌بیند و هر ساله بخش اعظمی از مناطق آن در معرض خشکسالی شدید قرار می‌گیرد. از طرفی تولید گندم در ایران در مناطق خشک و نیمه‌خشک که بیشتر به صورت دیم می‌باشد، همواره با ریسک همراه است و در نتیجه عملکرد محصول بشدت پایین می‌آید. ایجاد فضای مناسب برای رشد ریشه و حفظ رطوبت در اطراف آن و همچنین ایجاد مالچ در سطح رویی خاک به عنوان یک روش جایگزین در کشاورزی حفاظتی است که اخیرا مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته است. در این مقاله سعی گردید که به طور جامع نقش نوع خاکورزی و مزایا و معایب آنها در کشاورزی حفاظتی بررسی گردد این مقاله مزایای کشاورزی حفاظتی و نقش آن در بهبود خواص خاک و سایر عوامل زیستی را بیان می‌کند. در این تحقیق مشخص می‌شود که کشاورزی حفاظتی یک سیستم مدیریت پایدار و سازگار با محیط زیست برای کشت محصولات می‌باشد و از طرفی نقش آن در کاهش رواناب در مزراع و کاهش رسوب مورد بحث قرار می‌گیرد. این تحقیق نتیجه‌گیری می‌کند که کشاورزی در دهه آینده باید از طریق استفاده کارآمدتر از منابع طبیعی و با کمترین تأثیر بر محیط‌زیست، مواد غذایی بیشتری را از زمین‌های کمتر تولید کند تا بتواند نیازهای رو به رشد جمعیت را برآورده کند. ارتقا سیستم‌های مدیریت کشاورزی حفاظتی می‌تواند به تحقق این هدف کمک کند
