هدایت باقری

چکیده: اینولین به دلیل داشتن خاصیت پری بیوتیکی، کاربرد گسترده ای در زمینه های صنایع غذایی و دارویی داشته و مورد توجه پژوهشگران و متخصصین صنایع غذایی قرار گرفته است. گیاه کاسنی به عنوان یکی از منابع اصلی تولید اینولین در مقیاس صنعتی و تجاری شناخته شده است. اینولین استخراج شده از ریشه ی تازه گیاه کاسنی متشکل از واحد های فروکتوز با پیوندهای β(2-1)با درجه پلیمریزاسیون مختلف می باشد. گیاهان کاسنی ( Cichorium intybus L.)، قندرون ( Chondrilla juncea L.) و شنگ ( Tragopogon dubius L.) گیاهانی دو ساله از خانواده آستراسه بوده، جز گیاهانی هستند که ریشه آن ها دارای مقادیر قابل توجه اینولین می باشند. در این پژوهش از طرح کاملا تصادفی استفاده شد و اینولین هر سه گیاه کاسنی، قندرون و شنگ در شرایط یکسان و با سه تکرار جمع آوری شد و اینولین آن ها با استفاده از حلال های مختلف استخراج و مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقدار اینولین در گیاه کاسنی بیشتر از قندرون و شنگ می باشد. حضور اینولین با استفاده از HPLC مورد تایید قرار گرفت و مقدار تقریبی آن با دستگاه اسپکتروفتومتر تعیین شد. DNA ژنومی از برگ گیاهان استخراج شد و حضور ژن های 1-SST، 1-FFT و 1-FEH مربوط به آنزیم های موجود در مسیر بیوسنتزی این ترکیب با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) مورد بررسی قرار گرفتند و وجود ژن 1-FFT در گیاهان قندرون و شنگ مورد تایید قرار گرفت.