انرژی مصرفی در سیستم های دیجیتال، خصوصا در وسایلی که با باتری تغذیه می شوند، مانند تلفن های همراه هوشمند، هر روز بیش از پیش اهمیت می یابد. از سوی دیگر، در سیستم ها و کاربردهایی که نسبت به خطا تحمل پذیری دارند، کاهش دقت در محاسبات می تواند باعث افزایش قابل توجه بهره وری انرژی مصرفی و سرعت محاسبات، در قبال کاهش قابل قبول کیفیت پردازش باشد. در واقع با چشم پوشی از انجام عملیات به شکل کاملا دقیق، در پردازش تقریبی می توان دقت محاسبات و پیچیدگی سخت افزار را تا حد قابل قبول کاهش داده و در نتیجه سرعت پردازش و بهره وری انرژی را بهبود دهد. در بعضی سیستم ها مانند سیستم های مخابراتی، می توان بسته به شرایط محیطی، محاسبات را با دقت های مختلفی انجام داد و در قبال شرایط مختلف، مدار را به نسبت دقت مورد نیاز و به صورت بهینه بازپیکر بندی کرد. در این پژوهش، به بررسی و مقایسه روش های مختلف پردازش تقریبی پرداخته می شود.
