آموزش معماری، یادگیری و یاددهی مسئله گشایی خلاق است. راهبردهای مختلف آموزش معماری، دانشجویان این رشته را به خلاقانه فکر کردن و خلاقانه طراحی کردن برای رسیدن به نتیجه مطلوب در روند طراحی که روند حل مسئله است تشویق می‌کند. اگرچه ویژگی‌ها و ساز و کارهای آموزش معماری نقش اصلی را در تربیت تفکر خلاقانه دانشجویان دارند ولی محیط کالبدی و یا فضاهای آموزشی اعم از رسمی و یا غیر رسمی مدارس معماری نیز می‌تواند نقش بسزایی در توسعه و رشد تفکر خلاق دانشجویان معماری داشته باشند. طراحی فضاهای خلاقانه در محیط‌های آموزشی و دانشکده‌های معماری از راه‌های مختلفی در افزایش خلاقیت افراد موثر است. فضاهای آموزشی خلاق می‌توانند منبع الهام برای استفاده کنندگان باشند، که با قرارگیری در آن فضاها با ایجاد تعاملات اجتماعی با دیگر افراد، صحبت کردن، دیدن آثار دیگران در مسیر آموزش و طراحی به پیش روند. این تحقیق با هدف شناسایی ویژگی‌های فضاهای خلاقه در مدارس آموش معماری از طریق رویکرد مطالعه موردی و با بهره‌گیری از استدلال منطقی و بررسی نمونه‌های شناخته شده‌ای از مدارس معماری که بر پایه شواهد و گزارش‌ها نقش و تاثیر قابل ملاحظه‌ای بر پرورش خلاقیت دانشجویان داشته‌اند خواهد پرداخت. پنج نوع مختلف فضاهای خلاق، فضاهای شخصی، فضاهای جمعی، فضاهای ارائه، فضاهای جهت ساختن و فضاهای میانی در محیط‌های آموزش معماری وجود دارند. مبلمان انعطاف پذیر، امکان ایجاد فضاهای تعاملاتی، ارائه اطلاعات، منبعی الهام بخش برای کاربران از ویژگی‌های فضاهای خلاقانه است، افراد با حضور در این مکان‌ها خلاق‌تر شده و ویژگی خلاقیت آنان با توجه به فعالیت‌های خلاقانه‌ای که با قرارگیری در این فضاها از خود نشان می‌دهند بهبود میابد. فضاهای خلاقانه نه تنها در ساختمان‌های آموزشی هنر و معماری، بلکه در بسیاری از زمینه‌های آموزشی دیگر که خلاقیت افراد مهم است می‌توانند به کار برده شوند از جمله، مهندسان کامپیوتر، طراحان رشته‌های هنری و افراد شاغل در ادارات.
