امروزه تمامی جوامع در پی آنند که شرایط زیست بشر را بهبود بخشیده و بهزیستی انسانها را تأمین نمایند. یکی از معیارها و ابعاد بسیار مهم بهزیستی، علاوه بر سلامت جسمی، سلامت روانی فرد است، که در پاره ای از اوقات بسیار ضروری تر و مسئله برانگیزتر از سلامت جسمی است. سلامت روانی افراد تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله محیط مصنوع قرار میگیرد. در میان انواع محیط های مصنوع، محیط های مسکونی از اهمیت بسیاری برخوردار بوده؛ زیرا بیشتر عمر افراد در محیط خانه سپری می شود. بخصوص در شرایط همه گیری ویروس کرونا که مردم به عنوان یکی از مهمترین راه های پیشگیری از این ویروس، حضور بیشتری در خانه داشته و محیط خانه به مکانی همه جانبه برای تمامی فعالیتهای روزمره اعم از استراحت، تحصیل، ورزش، معاشرت و کار تبدیل شده است. به دلیل همین حضور مستمر در خانه، تنشها و فشاری روانی ناشی از قرنطینه، میتواند تحت تأثیر محیط خانه تقویت شوند. از این رو،این مطالعه در صدد آن است که با درنظر گرفتن مولفه های کالبدی محیط خانه به عنوان متغیر مستقل، وسلامت روان ساکنین به عنوان متغیر وابسته، تاثیر محیط های مسکونی را بر سلامت روان افراد بالاخص در دوران پسا قرنطینه ویروس کرونا بررسی نموده وتوصیه هایی برای طراحی محیط های مسکونی سالم را فراهم آورد. نوع مطالعه حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش انجام تحقیق، توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین داده های تحقیق با استفاده از اسناد و مطالعات کتابخانه ای، پرســشنامه و تحقیقات میدانی گردآوری شده و تجزیه و تحلیل آنها از طریق آزمونهای آماری مناسب و توسط نرم افزار SPSS صورت گرفته است.
