داوری و ارزیابی طرح های معماری یکی از چالش های اصلی این رشته می باشد. این چالش در تمام مراحل و سطوح معماری چه در جوامع دانشگاهی و چه در جوامع حرفه ای وجود دارد. به دلیل عدم وجود معیارهای مشخص و مدون، جهت داوری و ارزیابی طرح ها، اعتراض به نتایج داوری و در نهایت سردرگمی طراحان و شرکت کنندگان مشهود است. با توجه به تفاوت ذاتی رشته معماری با سایر رشته ها و علوم، سازوکار مدون و علمی جهت داوری و ارزیابی در طرح های معماری وجود ندارد. داوری طرح های معماری عموماً بر مبنای سلائق شخصی، دانش ضمنی ارزیابان و تجربه های قبلی آن ها و هم چنین انتظارات و سفارشات کارفرما از طرح انجام می گیرد. این پژوهش به وسیله روش تحلیل سلسله مراتبی، به داوری طرح های معماری ارائه شده به نهادهای دولتی می پردازد. این روش، با تبدیل مسائل پیچیده به سلسله مراتبی از عوامل متشکل از آن به یک راه حل مناسب که بیش ترین تناسب را با اهداف و معیارهای مورد نظر داشته باشد، دست پیدا می کند. بر این اساس در مرحله اول از طریق مطالعات کتابخانه ای و تهیه پرسش نامه معیارهایی که در طرح های معماری در نهاد های دولتی توسط خبرگان و کارشناسان دفاتر فنی ارائه شده استخراج گردید. سپس از طریق روش تحلیل سلسله مراتبی به مقایسه دو به دویی معیارها پرداخته و در نهایت وزن نسبی هر معیار محاسبه گردید و سپس امتیاز نهایی هر معیار جهت ارزیابی و داوری طرح ها مشخص شد. نتایجِ به دست آمده نشان می دهد که تکنیک AHP (تحلیل سلسله مراتبی)، با توجه به منعطف بودن، سادگی و به کارگیری همزمان معیارهای کمّی و کیفی، می تواند در ارزیابی و داوری طرح های معماری در نهادهای دولتی کاربرد مطلوبی داشته باشد.
