هدف تحقیق حاضر، رسیدن به آیتم های ضروری در طراحی فضایی معماریست، که برای هر دو گروه جنسی کاربر فضا طراحی شده باشد. چنین فضایی، محصول توجه به تفاوت های ادراکی دو جنس استفاده کننده از فضا می باشد. ادراک فضا، از مهم ترین و پیچیده ترین ابعاد شناخت و سنجش فضا می باشد. یکی از ابعاد مهم تفاوت های فردی انسان ها، جنسیت است و به نظر می رسد که جنسیت با نگرش های افراد و ادراک آن ها از پدیده ها رابطه داشته باشد. در نتیجه چنین تفاوت هایی، ممکن است افراد مختلف در رویارویی با فضا ادراک متفاوتی نسبت به یکدیگر داشته باشند. چنین موضوعی مستقلاً کمتر بررسی شده است و نتایج چنین آزمایش هایی می تواند تأثیر قابل توجهی در ارتقاء کیفیت محیط های انسانی داشته باشد. این مقاله درصدد پاسخگویی به پرسش های زیر است: آیا بین جنسیت و ادراک فضای کالبدی رابطه ای وجود دارد؟ و در ادراک فضای کالبدی توسط جامعه آزمودنی، بین دو جنسیت، تفاوت معناداری در توجه به ویژگی های فضا وجود دارد؟ فرهنگسراهایی در تهران انتخاب شده اند و گروه های پاسخ دهنده مؤنث و مذکر به منظور سنجش مفاهیم ادراکی فضا مورد استفاده قرار گرفته اند. روش پژوهش، آزمون افتراق معناییست. براساس نتایج حاصله، افراد در رویارویی با محیط، به تمام جنبه های فضای معماری، مقولات بصری، روانی، ادراکی و عملکردی توجه دارند. بنابراین باید در طراحی به تمام جنبه های ادراکی کاربران و تفاوت های آنان توجه نمود. این امر باعث ادراک کامل تر و خاطره انگیزی آن فضا شده و کاربران بهتر و با کیفیتی بالاتر با آن ارتباط برقرار کرده و زمان بیشتری را با رضایت خاطر در آن سپری می نمایند. از یافته های این پژوهش می توان به تفاوت های ادراک زنان و مردان از فضای کالبدی دست یافت و با رعایت آن ها در طراحی فضاهای عمومی، به ارتقاء کیفیت حضور هر دو جنس در فضا کمک کرد.
