نظامی یکی از استثنایی ترین شاعران ایران است که ستایش های خود از شاهان را برخلاف روال مرسوم، از طریق قصاید توصیفی و غرّا تقریر نکرده است تا استفادۀ آنها فقط مختص شاهان باشد، بلکه بسیاری از سخنان خود را در قالب داستان ریخته است تا به آنها واقعی ترین و هنری ترین شکل ممکن را داده باشد. او با این روش از ساختار مشترک نظم و نثر برای بیان مطلب خود استفاده کرده است که فراتر از جلوه های شعری، از جاذبه های روایی هم برخوردار است. همچنین، نوشت های برای همۀ گروههای مردم، از عوام و خواص، در همه دوره ها پدید آورده است.
