این مقاله به مقایسۀ دو اثر «ملفوظات» از طریقۀ چشتیه در شبه قارۀ هند می پردازد. ملفوظات به ضبط نوشتاری معاصر سخنان شیخ در مجالس صوفیه در شبه قارۀ هند گفته می شود. از دو اثر مورد مطالعه، خیرالمجالس، ملفوظات شیخ نصیرالدین محمود چراغ دهلی، از نظر اصالت مورد وثوق است و دیگری را به نام انیس الارواح که ملفوظات شیخ عثمان هارونی است جعلی می دانند. این مقاله با بازنگری دقیق تر این دو اثر و بررسی ویژگی های ساختاری و محتوایی، دلایلی به دست می دهد که منتسب بودن انیس الارواح و اصیل بودن متن دیگر را آشکار می سازد. مهمترین این دلایل عبارت است از: فقدان حضور مؤلف، انتساب نگارش متن به خلیفۀ اصلی شیخ، بسامد پایین خصلت شفاهی در متن منتسب.
