سیمین دانشور یکی از نامدارترین چهره های ادبی و تنها بانوی نویسنده در میان داستان نویسان نسل اول در ادبیات معاصر به شمار می رود.آثار دانشور از لحاظ محتوا ، زبان ، کاربرد شگردهای ادبی و عناصر داستانی آثاری در خور اعتنا به شمار می آیند و قابلیت بررسی و تحلیل از جنبه های گوناگون فرمی و محتوایی را دارند ؛ از این رو پیوسته مورد توجه منتقدین و پژوهشگران ادبی بوده اند. از سیمین دانشور سه رمان با نامهای « سووشون »، « جزیره ی سرگردانی» و « ساربان سرگردان » به جای مانده که هر سه به ویژه رمان سووشون در ادبیات معاصر جایگاهی خاص را به خود اختصاص داده اند. سبک شناسی از آن دسته علوم ادبی است که امروزه در نقد و تحلیل آثار ادبی ، نقشی مهم را ایفا می کند . در پایان نامه ی حاضر، جنبه های زبانی و ادبی در سه رمان دانشور از منظر سبک شناسی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. این بررسی می تواند ما را در شناخت برخی ویژگی های سبک فردی و دوره ای در آثار این بانوی نویسنده یاری دهد. یکی از نکات قابل تأمل در سبک فردی دانشور، نگاه واقعگرایانه ی اوست. تأثیر نگاه رئالیستی دانشور را بر فرم و ساختار آثارش می توان دید که از آن جمله می توان به استفاده ی بسیار از قابلیت های زبان عامیانه ، انواع کنایات و ضرب المثل ها، اصطلاحات بومی(شیرازی)، آداب و رسوم عامه و توجه به تناسب گفتگوها با شخصیت ها و موقعیت های گوناگون اشاره کرد که در آثار دانشور نمود بارزی یافته است. هم چنین توجه به توصیفات دقیق و جزئی ، استفاده ی بسیار از تشبیه و کنایه و اشاره به متون ادبی گذشته و معاصر به ویژه شاهنامه ، موجب غنای آثار دانشور از لحاظ ادبی شده است.
