ادبیات داستانی در جهان امروز جایگاه بسیار مهمی یافته و به همان نسبت ادبیات کودک نیز به دلیل سروکار داشتن با نسل های نوپا و آینده ساز از اهمیت بیشتری برخوردار شده است. اما در ایران به رغم افزایش بسیار چشمگیر نویسندگان کودک، داستانها و پژوهشهای مرتبط با آنان از رشد کیفی مناسب برخوردار نبوده و بیش از هر چیزی جنبه ی سرگرمی و آموزندگی ادبیات کودک- آن هم آموزه های جهت دار و منفعل کننده و نامرتبط با ارتقای فکری و خلاقیت های ذهنی- مورد توجه قرار گرفته است. یکی از بارزترین ویژگی های نگاه کودکان ، عینیت بخشیدن به رخدادهای داستان و هم ذات پنداری با شخصیت های آن است. از همین رو پژوهش حاضر بر این هدف استوار گردید که به بررسی و تحلیل عناصر داستان و به طور خاص، شخصیت در داستانهای کودکانه در آثار یکی از داستان نویسان کودک به نام شعبانی بپردازد.
