شیخ احمد سرهندی ملقّب به امام ربّانی و مجدِّد ألفِ ثانی در قرن دهم هجری در هندوستان متولد شد و بعد از ورود به طریقت نقشبندیه به زودی به یکی از چهره های بارز این سلسله بدل شد و جانی دوباره به این طریقه بخشید.نظریات تازه و نوین او در باب طریقت و سلوک و سیاست تا کنون یعنی حدود چهارصد سال پس از وی، هنوز هم الگوی پیش روی صوفیان و عارفان این طریقت است.امام ربّانی به سبب عقاید جالب و جدیدش ،بنیان گذار و رهبر مکتب و مسلکی جدید در سلسله نقشبندیه شد به گونه ای که محققان، بعد از وی این طریقت را با نام نقشبندیه مجدِّدیه می شناسند.شیخ مجدِّد با آرا و عقاید ناب و نوین خویش نظر بسیاری از محققان و مستشرقان و نهانگرایان اهل طریق را به خویش معطوف کرد.از جمله این عقاید بحث انگیز و پر اهمیت می توان به نظریه وحدت شهود وی که در برابر نظریه وحدت وجود شیخ ابن عربی مطرح شده بود ،اشاره نمودامام ربّانی همه عمر خویش را مصروف تبلیغ شریعت و ترویج طریقت کرد.نقطه حساسیت او بدعت و نوآوری در عبادت بود و به شدت با هرگونه بدعتی مخالفت می کرد..مکتب نوین امام ربّانی در ایران به وسیله مولانا خالد نقشبندی و خلفای بزرگ وی همچون شیخ محمد عثمان سراج الدین اول ،شناسانده و معرفی شد و به سبب تبلیغات فراگیر و ارشاد بی نظیر او، طیفی گسترده از پیروان را بر گرد خویش جمع کرد؛ چنان که مکتب شیخ ربّانی در ایران و کشورهایی نظیر سوریه و ترکیه و عراق با عنوان نقشبندیه خالدیه شناخته می شود.این مکتب در این کشورها منشاء تحولات و نوآوری های بسیاری در عرصه ادبیات و عرفان و طریقت و سیاست شد.این رساله جستار و پژوهشی در باب اندیشه های عرفانی و کلامی شیخ احمد سرهندی است.در این رساله تحقیقی می کوشیم تا به بررسی اجمالی عقاید بدیع وی در زمینه عرفان وسلوک اسلامی بپردازیم و آن اندیشه ها را مورد مداقّه و دقت بیشتری قرار دهیم بلکه راز نقش احیاگرانه و رمز ماندگاری و تاثیر گذاری او را بر جهان اسلام و طرایق عرفانی تا حدی روشن شود.اساس و اصل ما در این پژوهش و تحلیل، کتاب مکتوبات شیخ ربّانی است.
