روایت شناسی دانشی است که به ساختار و مجموعه ی متن می پردازد. این علم در یک بررسی همه جانبه، پژوهش های معناشناختی و زیباشناختی را در کنار یک دیگر، در نظر می گیرد. پیوستگی و تناسب بخش های گوناگون متن، در حوزه ی نقد ادبی، رونق بسیار یافته است. تحلیل مواردی هم چون عناصر زبانی و فرازبانی، مؤلّف و راوی، مخاطب، روایت و شیوه های آن، سبک و ویژگی های نحوی و ساختاری اثر و در واقع هر یک از عناصر داستانی، در بررسی ساختار روایت از گستردگی مؤلّفه های روایت شناسی حکایت می کند. در این پژوهش با تمرکز بر روی عناصر داستانی و شیوه های روایت و پرداخت داستان، کوشش شده است تا ساختار روایی داستان «رستم و سهراب» روشن شود. در این میان، عناصر برجسته ی داستانی مورد توجّه قرارگرفته و در جای جای متن که این عناصر، در پیش برد روایت اثرگذار بوده اند، سعی شده است تا به نوآوری ها و شیوه ی خاصّ فردوسی در پردازش روایت اشاره گردد.
