چکیده در این پژوهش تجمع فلز نیکل در اندام های مختلف موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با تیمارهای توت فرنگی گلخانه ای در سه تکرار اجرا شد. در این مطالعه گروه های مختلف موش (رت) با توت فرنگی آلوده به نیکل به صورت گاواژ دهانی در طی یک دوره 3 ماهه، هر روز تغذیه شدند. در قسمت دوم آزمایش، نیکل تجمع یافته در اندام های مختلف موش اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که غلظت نیکل در توت فرنگی های تولیدی بالاتر از حد استاندارد ایران بودند. تجمع این فلزات در کلیه، کبد و پانکراس بالاتر از سایر اندام ها بود. مغز کمترین تجمع را در بین اندام های مورد برررسی نشان داد.
